penitent
zelfstandig naamwoord
1 penitent
Roman Catholic Church A person who repents for wrongdoing (a Roman Catholic may be admitted to penance under the direction of a confessor).
Roget 950: penitence, contrition, compunction, repentance, remorse; regret etc. 833. self-reproach, self-reproof, self-accusation, self-condemnation, self-humiliation; stings of conscience, ... meer laten zien
Pools: pokutnik
bijvoeglijk naamwoord
1 penitent
Feeling or expressing remorse for misdeeds.
synoniem: repentant.
Roget 950: penitent; repenting etc. v.; repentant, contrite; conscience-smitten, conscience-stricken; self-accusing, self-convicted. penitential, penitentiary; reclaimed, reborn; ... meer laten zien
Nederlands: berouwvol, boetvaardig
Pools: skruszony
Moby betekeniswoordenboek: Magdalen, abject, apologetic, compunctious, confessor, conscience-stricken, contrite, grief-stricken, humbled, melted, penitential, penitentiary, prodigal returned, prodigal son, regretful, remorseful, repentant, rueful, sad, sheepish ... meer laten zien.
Vind elders meer over penitent: etymologie - rijmwoorden - Wikipedia.
debug info: 0.0463