obedience
zelfstandig naamwoord
1 obedience
The act of obeying; dutiful or submissive behavior with respect to another person.
synoniem: obeisance.
Roget 743: obedience; observance etc. 772; compliance; submission etc. 725; subjection etc. 749; nonresistance; passiveness, ... meer laten zien
Roget 749: subjection; dependence, dependency; subordination; thrall, thralldom, thraldom, enthrallment, subjugation, bondage, serfdom; feudalism, feudality†; ... meer laten zien
Roget 725: submission, yielding; nonresistance; obedience etc. 743. surrender, cession, capitulation, resignation; backdown†. obeisance, homage, kneeling, ... meer laten zien
Roget 772: observance, performance, compliance, acquiescence, concurrence; obedience etc. 743; fulfillment, satisfaction, discharge; acquittance, acquittal. adhesion, ... meer laten zien
2 obedience
The trait of being willing to obey.
Nederlands: gehoorzaamheid
3 obedience
Behavior intended to please your parents:
— Their children were never very strong on obedience.
synoniem: respect.
Pools: obediencja
Moby betekeniswoordenboek: Quakerism, acceptance, accommodation, accord, accordance, acquiescence, adaptability, adaptation, adaption, adjustment, agreeability, agreeableness, agreement, amenability, assent, complaisance, compliance, conformance, conformation other-direction, conformity ... meer laten zien.
Vind elders meer over obedience: etymologie - rijmwoorden - Wikipedia.
debug info: 0.018