- discontinuance als zelfstandig naamwoord:
- 1
discontinuance
zelfstandig naamwoord
1 discontinuance
The act of discontinuing or breaking off; an interruption (temporary or permanent).
synoniem: discontinuation.
Roget 624: relinquishment, abandonment; desertion, defection, secession, withdrawal; cave of Adullam†; nolle prosequi [Lat.]. discontinuance etc. (cessation) 142; renunciation ... meer laten zien
Roget 142: cessation, discontinuance, desistance, desinence†. intermission, remission; suspense, suspension; interruption; stop; stopping etc. v.; closure, ... meer laten zien
Nederlands: staking
Moby betekeniswoordenboek: abandonment, abeyance, abjuration, abjurement, breakoff, broken thread, brokenness, cease, ceasing, cessation, close, closing, cold storage, desinence, desistance, desuetude, disconnectedness, disconnection, discontinuation, discontinuity ... meer laten zien.
Vind elders meer over discontinuance: etymologie - rijmwoorden - Wikipedia.
debug info: 0.0291